SPIS TREŚCI:
1. Praca mięśni podczas biegu
2. Przyczyny oraz mechanizm uszkodzenia
3. Rodzaje kontuzji
4. Leczenie i rehabilitacja
1. Praca mięśni podczas biegu
Ich zadaniem jest rozpoczęcie hamowania ruchu, zgięcia stawu biodrowego w fazie lotu. Kolejno amortyzują kolano oraz stopę w czasie zetknięcia się jej z podłożem. Pracują także przy odepchnięciu od ziemi, głównie przy przyspieszeniach (trening interwałowy, bieg pod górę, gwałtowny start).
2. Przyczyny oraz mechanizm uszkodzenia
Jako podstawową przyczynę urazów uważa się współczynnik na linii siły zginacze – prostowniki. Niższy niż 0,6 albo przewyższający 10 oznacza nierównowagę. Wielu biegaczy rozpoczyna również trening bez należytej rozgrzewki, zabierając się za mocny bieg, kiedy mięśnie jeszcze nie są na to gotowe. Mała elastyczność mięśni, powodowana także brakiem odpowiedniego rozciągania po biegu, również może prowadzić do problemów. Pozostałe przyczyny, na które mamy bezpośredni wpływ i nad którymi możemy pracować, to niewydolność mięśnia poprzecznego brzucha oraz mięśnia pośladkowego wielkiego. Większe ryzyko kontuzji występuje też u osób, które doświadczyły już urazu tylnej grupy uda w przeszłości. Warto wówczas szczególnie dbać o wszystkie aspekty zapobiegające nawrotom dolegliwości. I wreszcie przyczyna większości kontuzji, przydarzająca się zwłaszcza początkującym biegaczom – zmęczenie mięśni, czyli za duże obciążenie treningowe i zbyt krótki czas regeneracji.
3. Rodzaje kontuzji
Uszkodzenia mięśni kulszowo-goleniowych klasyfikuje się w trzech stopniach:
I stopień – powszechne „naciągnięcie mięśnia”, jego nadmierne rozciągnięcie narusza poniżej 5% struktury mięśniowo-ścięgnistej. Odczuwalny skurcz lub pieczenie mięśni, dyskomfort podczas chodzenia, czasami niewielki obrzęk.
II stopień – naderwanie częściowe, jednak bez pełnego naruszenia struktury. Powoduje ból i pieczenie tylnej strony uda, upośledzenie chodu. Możliwe utykanie i utrata pełnego wyprostu, czasami dodatkowo obrzęk.
III stopień – duży uraz lub pełne rozerwanie mięśnia z pozostawieniem nierównych, postrzępionych końców. Towarzyszący mu ostry ból i krwiak. Pojawiają się problemy z poruszaniem się lub niemożność chodzenia, czasami guz z tyłu uda.
Rekonwalescencja zależy oczywiście od stopnia uszkodzenia. Przy stopniu III konieczna jest interwencja lekarska. Zawsze warto skonsultować się ze specjalistą, jednak w przypadku stopnia I i II czasami jesteśmy w stanie poradzić sobie sami. Koniecznie trzeba odciążyć uszkodzoną okolicę. Niezalecane jest oczywiście bieganie, praca fizyczna, czasem nawet chodzenie (lub użycie kul łokciowych). Warto zastosować okłady chłodzące, nawet 3-4 razy na dzień przez kilkanaście minut (nie wolno przykładać lodu bezpośrednio na skórę!). Ważne, aby po ustąpieniu bólu zadbać o pełen zakres ruchu w stawie, aby w przyszłości nie odczuwać dolegliwości.
Pamiętajmy, że lepiej zapobiegać, niż leczyć. Stosujmy się do wskazówek, dbajmy o regenerację, nie przeciążajmy naszego organizmu, a na pewno będziemy mogli trenować efektywnie bez kontuzji, ciesząc się poprawą wyników.
Komentarze